Ik ervaar veel vrijheid in mijn werk
"Als kind wilde ik acteur worden. Niet echt een realistische droom voor een verlegen meisje zoals ik toen was. In mijn puberteit leek werken in de forensische psychiatrie me erg interessant; ik keek in die tijd veel thrillers. Maar ik heb er niet voor gekozen iets in die richting te studeren. In plaats daarvan koos ik voor Filosofie en Duits. En zie me nu, als pvp werk ik uiteindelijk tóch in de psychiatrie.
Tijdens mijn afstuderen was ik me aan het oriënteren op mijn eerste stap op de arbeidsmarkt. Mijn nicht, die jurist is, werkte destijds als pvp. Zij tipte me, maar uit haar verhalen kreeg ik niet idee dat mijn profiel bij het werk aansloot. Het was een optie die ik nooit eerder had overwogen, want wie bedenkt nou dat je patiëntenvertrouwenspersoon kunt worden? Ik heb toen de stap gewoon gewaagd en werd aangenomen.
Voordat ik aan de opleiding tot pvp begon, dacht ik dat ik vooral klachten van cliënten zou behandelen en mensen zou ondersteunen die problemen ervaren met de ggz. Tijdens de opleiding werd me duidelijk dat het werk meer inhoudt. In de praktijk ontdekte ik ook dat je werkdag moeilijk te plannen is; je weet van tevoren nooit waarvoor mensen je die dag nodig hebben.
Het werk als pvp is niet altijd tastbaar. Het bestaat veel uit luisteren. Je wilt dat cliënten echt voelen dat er iemand tegenover ze zit die niet zomaar wat vinkjes afstreept. Als pvp is het handig als je interesse hebt in mensen en hun verhaal. Wat is nu precies de vraag of klacht? Daar heb je overigens niet altijd veel vat op. Je krijgt zelden een hapklaar probleem voorgelegd. Mijn studie filosofie komt daarbij goed van pas. Ik heb geleerd om te analyseren welke argumenten cliënten maar ook de behandelaren gebruiken. Ik kan me goed verwoorden en weet hoe je een gesprek in goede banen moet leiden. Dat is een groot voordeel in een driegesprek. En geduld hebben, dat ook.
Als ik aan het eind van de dag naar huis fiets, kan ik blij worden van concrete zaken, dat ik iets positiefs heb kunnen bijdragen aan het alledaagse leven in de kliniek. Bijvoorbeeld dat ik heb kunnen regelen dat een cliënt zijn eigen, heel specifieke dieet kan blijven volgen. Maar ook haal ik veel energie en plezier uit de bijzondere gesprekken die je elke dag hebt.
Ik ben nog jong en heb me de afgelopen jaren toegelegd op het goed onder de knie krijgen van het pvp-vak. Hoe ik me verder wil ontwikkelen, weet ik nog niet helemaal. Er is binnen de stichting wel veel ruimte om me te verdiepen in onderwerpen die me interesseren. Zo pak ik graag projecten op binnen mijn team. Die projecten kan je zo invullen als je wilt. Dat is echt leuk; ik ervaar daar veel vrijheid in."
